De afgelopen week dacht ik vaak aan hoe onze verre voorouders aten, de jagers en verzamelaars die leefden van wat de natuur hen op dat moment bood. Simpel, zuiver, zonder verpakking of tussenkomst van een fabriek. We weten inmiddels dat juist dát soort eten – vers, puur, vol leven, onze gezondheid ondersteunt. En toch blijft het een zoektocht: hoe vertaal je dat naar het dagelijks leven van nu?
Ik was op jacht naar gezonde tussendoortjes voor bij de thee. Want hoe goed mijn lijf het ook doet op noten, zaden en wilde bessen, soms wil je gewoon iets kleins, iets lekkers. En ja, ik had mezelf weer betrapt op af en toe een kopje koffie. Zo heerlijk van geur en smaak, maar mijn lichaam reageerde meteen: koude handen, de volgende ochtend hoofdpijn. Hoe lekker het ook is, koffie past niet bij mijn fijnbesnaarde lijf. Of zoals ik deze week hoorde: ik ben een (PODE) Prinses Op De Erwt hoorde ik vroeger vaak maar PODE Klinkt eigenlijk best mooi, vind je niet? Misschien ben ik gewoon goed afgestemd op wat mijn lichaam mij vertelt.
René zei het treffend: dit proces geeft ons rust. We hebben de helft van onze spullen weggedaan, en ook vanbinnen voelt het alsof we ruimte maken. Ons lichaam, ons eigen huis , moest even wennen aan het ontgiften, met een griepje die 2 weken duurde en die een als schoonmaakploeg door ons lijf ging. Maar nu, na twee weken, voelen we ons steeds sterker, lichter, helderder. Alsof ons lichaam langzaam weer in lijn komt met wat het eigenlijk allang wist. Ikzelf ga nog door een oud ongemak heen, iets wat ik als kind vaak had: een voorhoofdsholteontsteking. Alleen nu is het anders. Het slijm is wit in plaats van groen, en ik voel helder dat er ruimte wordt gemaakt in mijn hoofd. Alsof er letterlijk lucht en licht bijkomt. Het lichaam weet precies wat het doet, als je het de kans geeft.
En dan hoor ik van een vriendin het volgende
In de symboliek van het lichaam staat het voorhoofd voor helderheid, inzicht, en het vermogen om vooruit te zien, letterlijk en figuurlijk. Het gebied tussen de wenkbrauwen (het “derde oog”) wordt in veel tradities gezien als het centrum van intuïtie, innerlijk weten en verbinding met wijsheid. En dat is dan weer mooi meegenomen. En idd ik merkt het zelf ook al wel mijn intuïtie wordt steeds sterker, alsof mijn binnenwereld opnieuw afstemt op iets groters. Alles wordt helderder. Ik voel het niet alleen in mijn hoofd, maar in alles wat ik doe. Het lijkt alsof opruimen, ontgiften en eenvoud niet alleen ruimte scheppen in huis, maar ook in bewustzijn.
Elke dag gaat er iets het huis uit: een boek, een bord, een kledingstuk. Het is een klein ritueel van loslaten. En wat er voor terugkomt is ruimte, in huis, in hoofd, in hart. Gisteren waren we bij een vriendin die ook minimalistisch leeft. Haar huis ademde rust, vriendschap, eenvoud. Er was zóveel ruimte voor een goed gesprek.
Langzaam bewegen we richting de feestdagen, en ik droom van een eetpatroon dat écht past bij wat ons lichaam nodig heeft. Geen mode-dieet, maar luisteren naar de natuur in onszelf. Eten zoals het bedoeld is, rechtstreeks uit de aarde, zonder ruis ertussen.
Ik begin mijn dagen met zelfgemaakte yoghurt van Demeter-melk uit de melktap hier in de buurt, met bessen uit de vriezer van eigen oogst, en een hand vol zaden en noten. Brood eten we niet meer, maar ik bak iets dat erop lijkt, voedzaam, van noten en eieren, stevig en rijk van smaak. Elke dag verzin ik nieuwe kleine tussendoortjes zonder koolhydraten, die je allemaal terug zult vinden in het winternummer van het Wildertheeblad.
René en ik zijn intussen aan het kijken hoe we met deze manier van eten ook naar buiten kunnen treden. Want eerlijk is eerlijk, geen koolhydraten eten is soms sociaal onhandig. Toch geloof ik dat het zich mag gaan zetten, dat het vanzelf zijn plek vindt.
Misschien is dit wel de kern van deze tijd: opruimen, verstillen, luisteren. Ruimte maken voor wat echt voedt, in huis, op het werk, in lijf, in leven..
We gaan langzaam halverwege de herfst richting de winter en voor wilderpad geld dan een welverdiende winterstop maar we gaan volgende week nog een laatste keer een paddenstoelen wandeling organiseren. Ga je nog mee op pad er staan overal genoeg paddenstoelen. Laat je verwonderen en geniet van het samenzijn en de heelijke hapjes en drankjes na afloop.
Met dankbare groet,
Will van Wilderpad 🍃